De tet van Kris

Dedju, bijna vergeten maar toch nog justekes aan gedacht. Omdat ik ni' in de occasie ben geweest om er zelf eentje te kieken, heb ik er maar eentje, ik weet niemieje waar, gepikt. als toemaatje doe ik er de foef dan ook maar bij.

Epi.

'T is voorbij. Dit jaar niet al teveel "excitement". Hoogtepunten waren de twee "big party's" met de Thai, het bezoekske aan den Ivo, den trip naar Buriram en het rondkuieren in Bangkok. Veel te weinig om te spreken van een geslaagde vakantie. "Le temps flambé" met de ouwe en de "bombings" in Thailand waren hiervan de oorzaak. Phimai mag dan al een uit de kluiten gewassen dorpken zijn, het is er echter te primitief en te oubollig om er een langere tijd met volle goesting te verblijven. Zonder de mogelijkheid om af en toe te kunnen ontsnappen naar aangenamere en plezantere oorden, is het er hartstikke vervelend en leeftijd verkortend. We hebben de meeste restaurants en aanverwanten in de buurt afgereden om eens iets anders te vinden om de tanden in te zetten, het is echter overal hetzelfde, eene groote pot nat! Maar... er begint een lichtje te schijnen in die vette duisternis. De gloednieuwe Tesco Lotus zal waarschijnlijk een nieuwe elan geven aan dit, hoofdzakelijk door conservatieve chinezen bestuurde, hol van Pluto.
Laagtepunten: het verkeer, mijn acceptatievermogen om de weg met deze "lunatics" te delen is te beperkt en begint op de duur serieus mijn systeem te verstoren. En de nooit aflatende psychische druk van de familie (lees vnl de "bitch") op Urai, die loopt er ieder jaar serieuze mentale beschadigingen op. Volgende keer beter?

Verkeer

Ik weet, na al die jaren dat ik hier al kom, dat Thailand een heksenketel is wat het verkeer betreft. Het staat niet voor niks in de top van landen met met meest verkeersdoden. Enkel in Nigeria is het nog erger gesteld. Als ze zo blijven verder doen worden ze zeker ook in deze discipline de onbetwiste Kampioen.
Van bij de start van mijn eerste kilometer, houd ik me voor om bij elke stommiteit van een Thai niet meer aan het vloeken te gaan, niet fulmineren dat de spuug op de vooruit spat en niet meer op het stuur te kloppen. Ik kan dit een hele tijd volhouden en alles vergoelijken wat die zotten op de weg uitspoken, maar... deze tijd is beperkt, denk een maandje zo. Dan is die tolerantie totaal verdwenen en maakt plaats voor een kotsgevoel (kolaire crescendo) tegenover die stomme duvels die je op de meest onverwachte momenten in de problemen kunnen brengen. Ben altijd content dat ik het er heelhuids heb afgebracht, maar in mijn achterhoofd blijft er altijd wel iets hangen. Pas op, naar het schijnt zijn ze niet allemaal even lomp, ben nog wel op zoek naar zo eentje. Een mooi voorbeeld is het drinken van alcohol bij het rijden. Iedereen heeft al eens een bierke teveel op. Maar die hoeveelheden die ze daar binnengieten en dan nog 100km met de auto rijden, neemt men niet voor mogelijk. Als ik met den auto rijd in Thailand, drink ik niks. Die van ons mag dan gerust zagen van : pas op hier pas en op daar. De kleine wordt er ook al straf in. Maar beter zes ogen op de weg dan maar twee.

Boelielam

Doel van den trip naar Boelilam (Thais voor Buriram) was eigenlijk een ziekenbezoek aan een, aan kanker lijdende vriendin, die opgenomen was in het hospitaal. Een madam die al een zekere status verworven had op bestuurlijk niveau en haar medische ongemakken heeft laten aanslepen wegens geen tijd. Met alle gevolgen van dien, want fraai is haar verhaal helemaal niet. Omdat ik het niet erg gepast vond heb ik heb mijne madam kunnen weerhouden om fotos te nemen. Een foto van een stervend mens is nu niet direct iets waar je later nog wilt aan herinnerd worden. Ondertussen hebben we bericht gehad dat het menske het huidige gewisseld heeft voor het eeuwige. Mijnheer Boeda zal het wel regelen.

Maar er is meer te zien in Boeli. We zijn naar het stadion geweest De lokale sjotterkes, Thai zijn toch maar petoeterkes, spelen er regelmatig kampioen in eerste klasse. Denk dat het Thai leage, of iets dergelijks, noemt

Beker van landkampioen

Fanshop

Tee schirteke voor de grote. Eigenlijk een beetje kitscherig, zal voor volgende konzjee zijn, vrees ik.

Tee schirteke voor de kleine. Dienen is er zot van. Zou hem alle dagen willen dragen om naar school te gaan.

En 't is ne goeie ook nog!

Het racecircuit, waar eveneens Formule 1 wedstrijden kunnen gereden worden. Nog niet, maar die zullen er in de toekomst zeker komen. Destination of speed, geeft toe... gene kattepis hee!

En daar rond rond heel wat entertainment. Een copy van een Cambodjaanse tempel

Een wandelpark

Nog wa' van die prul

Eetgelegenheden zat, met... natuurlijk de niet te missen:  MC Donnalds, de kleine zijne favo.

Mijn TZ70

Potverdekke toch! Mijne Lumix heeft me in de steek gelaten en dat in 't midden van mijne Konzjee. Heb wel een spare kodakske bij, maar die mag nog niet naast mijn teezetteke liggen. Vermits ik geen foto's meer kan door wiffieënen naar mijn tabletteke, zal ik de foto's toevoegen als ik terug thuis ben. Er zat nog garantie op dat ding, ben curieus hoe het zal aflopen!
Vier weken in herstelling en nog niks! Natuurlijk gebeld om wat ambetant te doen en eens goed in de verf te zetten hoe goed hun klantenservice eigenlijk wel is. Nog niet gereed mijnheer, er dient een en ander vervangen te worden en de wisselstukken moeten nog afkomen. Ik zei, moeten die dan van de maan komen of zo? Neen, zegt diene kwiet, van Japan.
Vandaag geleverd, er is een en ander aan veranderd en het ding doet het terug uitstekend. En dit allemaal gratis voor niks. Ben nieuwsgierig hoe lang die nu gaat "alling" blijven.

Big shop

Ze zijn op den hoek een knoert van een Tesco Lotus aan't zetten. Pal aan de rooie lichten als je van Tha Deng naar Phimai rijdt. Normaal gezien had de zaak op eind augustus moeten opengaan, maar dit is een maand uitgesteld. Enfin, in Thailand weet je dat nooit heel zeker. het ziet er wel veelbelovend uit, een KFC, een MC Donalds en nog wat ander zaken (met, voor een westerling, eetbare dingen) zullen onderdeel worden van dat spel. Dus we gaan daar in het vervolg niet meer afvallen maar meer dan waarschijnlijk bijkomen, Hallelujah!

Den Ouwe

Moeilijke opdrachten probeer ik altijd zo positief mogelijk te benaderen,  maar het: "ik moet dit en ik moet dat" was er voor mij, ook weer deze keer, teveel aan. Om een paar voorbeelden te noemen, hij moest een nieuwe bril, elk jaar hetzelfde lieke. De man zijn ogen hebben staar, een bril brengt voor hem dus geen beter zicht. Ik zeg dan, controle bij den oogarts, zien wat die pee zegt en dan operatie als het nodig is, 't is tegenwoordig niet meer dan naar den tandarts gaan, ik trakteer! Maar dat wil die niet, hij kent naar eigen zeggen iemand die dat laten doen heeft en die zijn ogen zijn uitgezworen. Een fabelke van een grenzeloze broekschijter. Dus... snuif met dienen bril! Een ander vb. Hij moet een tablet hebben om op joetoep naar filmkes te kijken. ik zeg: en wie gaat deze flup zijnen data betalen? Ja, daar hadden ze dan weer niet aan gedacht. Dus... snuif met dienen tablet. Voor iemand die in zijn leven zo goed als niks menselijks gepresteerd heeft, heeft die nogal veel noten op zijn zang. Maar... 't is haren ouwe en zeker in die landen is het normaal  dat ze haar deel van den opvang doet. Wel heel vermoeiend, na twee maanden heb ik er zo'n grote degout van dat ik er de brui zou kunnen aangeven, maar eenmaal terug thuis is dat gevoel snel weer weg, almaar goed. Dus de rest van het jaar zit de "bitch" ermee op haar kot... waarschijnlijk haar straf omdat het zo'n slangachtig mens is. Dacht dat Eva een giftige trien was, maar weet wel zeker als haar zus er indertijd geweest was dat Adam den helen boom had opgefret. Maar ze passen bij elkaar, nu kan ze hem nog wat verder uitpersen, misschien zit er nog wat sap in. Aan haar hart kan ze het er niet van krijgen, het zou me ten zeerste verwonderen. En haar bloed? ... zal waarschijnlijk wel groen zijn.

De zusjes

Ni' zo gemakkelijk een foto te maken, de jongste van de twee was niet echt fotogeniek. Ze probeerde zich steeds te verstoppen achter een "object", maar zo groot zijn die "objecten" daar nog niet. Heb ik ze toch op een onbewaakt moment kunnen kieken, zij het weeral halvelings verscholen achter Thomas.

Allebei zeer beleefd en vriendelijk, alleen daaraan was te zien dat ze misschien uit dezelfde nest konden komen. Grappig duo!

Sop y is haar naam, eigenlijk meer een sop-ei maar heb er dan meteen maar Sofie van gemaakt (om niet in de verleiding van dat sopei te vallen). Ze was wel een beetje argwanend omdat ze dacht dat het iets anders betekende. Maar nadat die van ons ze had gerustgesteld mocht ik haar verder Sofie noemen. Sorry Sofie... toch grappig!

Sterke brommer, zeg nu nog dat ze in Thailand alleen maar "brol" maken. En en dan heb ik het niet over dienen smalle.

Bakkerinneke.

Enkele jaren geleden was er hier in het nabijgelegen stadteke een maddameke die pizzas bakte. Op aanvraag bakte die ook gewoon brood zoals we dat in den Belgique kennen. Maar op zekere moment was den biznis van dat maddameke dicht, nu toch al weer een paar jaar geleden. Maar plotsklaps, uit het niets, komt dit maddameke terug te voorschijn. En ja... ze bakt nog steeds brood en pizza, maar dan in haar eigen huis.
Dit is het maddameke, ik schat een goeie 40kg doornat. Hier met haar jongste dochter.

Dit maddameke was met een duitser "der Wolfgang" getrouwd en ondertussen al een paar maanden weduwe. Ze heeft twee kinderen van dienen Duits. Nu zit ze daar met een kast van een huis en duits pensioengeld. Wat eens zijn droom geweest is (waarschijnlijk zijn huis) is nu al serieus aan't vertaaisen. Zich omkeren in zijn kist zal niet kunnen want hij was nogal corpulent. God hebbe zijn ziel

De jongste samen met Thomas op de foto... maar die voelt nog niks! 

Er had ook een foto op bij gekunnen van het brood en de pizza, maar die hebben de tijd niet gekregen om te poseren.

Feel good

Niet altijd, soms mijmerend over het leven! Me vragen stellend over mijn aards bestaan.

Maar dan is er Chang!

Dit maakt het leven rooskleuriger!

5555555555555555!