De tet van Kris

Dedju, bijna vergeten maar toch nog justekes aan gedacht. Omdat ik ni' in de occasie ben geweest om er zelf eentje te kieken, heb ik er maar eentje, ik weet niemieje waar, gepikt. als toemaatje doe ik er de foef dan ook maar bij.

Epi.

'T is voorbij. Dit jaar niet al teveel "excitement". Hoogtepunten waren de twee "big party's" met de Thai, het bezoekske aan den Ivo, den trip naar Buriram en het rondkuieren in Bangkok. Veel te weinig om te spreken van een geslaagde vakantie. "Le temps flambé" met de ouwe en de "bombings" in Thailand waren hiervan de oorzaak. Phimai mag dan al een uit de kluiten gewassen dorpken zijn, het is er echter te primitief en te oubollig om er een langere tijd met volle goesting te verblijven. Zonder de mogelijkheid om af en toe te kunnen ontsnappen naar aangenamere en plezantere oorden, is het er hartstikke vervelend en leeftijd verkortend. We hebben de meeste restaurants en aanverwanten in de buurt afgereden om eens iets anders te vinden om de tanden in te zetten, het is echter overal hetzelfde, eene groote pot nat! Maar... er begint een lichtje te schijnen in die vette duisternis. De gloednieuwe Tesco Lotus zal waarschijnlijk een nieuwe elan geven aan dit, hoofdzakelijk door conservatieve chinezen bestuurde, hol van Pluto.
Laagtepunten: het verkeer, mijn acceptatievermogen om de weg met deze "lunatics" te delen is te beperkt en begint op de duur serieus mijn systeem te verstoren. En de nooit aflatende psychische druk van de familie (lees vnl de "bitch") op Urai, die loopt er ieder jaar serieuze mentale beschadigingen op. Volgende keer beter?

Verkeer

Ik weet, na al die jaren dat ik hier al kom, dat Thailand een heksenketel is wat het verkeer betreft. Het staat niet voor niks in de top van landen met met meest verkeersdoden. Enkel in Nigeria is het nog erger gesteld. Als ze zo blijven verder doen worden ze zeker ook in deze discipline de onbetwiste Kampioen.
Van bij de start van mijn eerste kilometer, houd ik me voor om bij elke stommiteit van een Thai niet meer aan het vloeken te gaan, niet fulmineren dat de spuug op de vooruit spat en niet meer op het stuur te kloppen. Ik kan dit een hele tijd volhouden en alles vergoelijken wat die zotten op de weg uitspoken, maar... deze tijd is beperkt, denk een maandje zo. Dan is die tolerantie totaal verdwenen en maakt plaats voor een kotsgevoel (kolaire crescendo) tegenover die stomme duvels die je op de meest onverwachte momenten in de problemen kunnen brengen. Ben altijd content dat ik het er heelhuids heb afgebracht, maar in mijn achterhoofd blijft er altijd wel iets hangen. Pas op, naar het schijnt zijn ze niet allemaal even lomp, ben nog wel op zoek naar zo eentje. Een mooi voorbeeld is het drinken van alcohol bij het rijden. Iedereen heeft al eens een bierke teveel op. Maar die hoeveelheden die ze daar binnengieten en dan nog 100km met de auto rijden, neemt men niet voor mogelijk. Als ik met den auto rijd in Thailand, drink ik niks. Die van ons mag dan gerust zagen van : pas op hier pas en op daar. De kleine wordt er ook al straf in. Maar beter zes ogen op de weg dan maar twee.